Semporna & Kota Belud

Ons laatste weekje aan het strand brak aan, precies tegelijkertijd met een Chinese schoolvakantie. Dit betekende dat het de nodige moeite kostte om een kamer te vinden in Semporna, en Peet boekte dan ook opgelucht de eerste de beste kamer die hij tegenkwam. Eerst achterom door een ranzig steegje, een trap op, en toen ging de deur open... Hello Kitty! Alles maar dan ook echt álles was roze: van de douchekop tot de wc-rolhouder, het beddengoed, de vloer, de slippers; je kon het zo gek niet bedenken of het was Hello Kitty. Toen onze ogen eenmaal aan al het roze gewend waren, bleek het allemaal best netjes te zijn en de eigenaars (twee zussen) waren de vriendelijkheid zelve. De oudste heeft een beetje een oogje op Peet en kwam ineens een foto van hem maken tijdens het ontbijt; maar door haar gebrek aan een bovengebit maak ik me nog niet al teveel zorgen.

De stad zelf is enorm ranzig, dus we wilden zo snel mogelijk met een bootje richting Semporna Archipel: een eilandengroep net voor de kust waar zich een van de beste duikspots ter wereld zich bevindt. Eerst maar een dagje eilandhoppen. We begonnen bij Tetagan, een eilandje waar zigeuners voor de kust in houten huisjes op palen wonen; heel bizar om te zien. Ze krijgen wel 7 à 8 kinderen, maar deze kunnen niet naar school omdat ze geen nationaliteit hebben. Er kwamen dan ook veel kinderen naar ons toe in kano's; heel vreemd hoe deze mensen dagelijks aan toeristen worden tentoongesteld. Snel door naar Bohey Dulang, waar ons een klim van 600m te wachten stond voor een adembenemend uitzicht over de eilanden. Jammer genoeg weer meutes Chinezen moeten ontwijken, maar dat was het uitzicht meer dan waard! Na de afdaling hadden we onze eerste snorkelstop, bij een heel ondiep rif. Je moest aardig je best doen om het koraal niet te raken, maar wat een mooi gezicht! Geel, blauw, roze, oranje & paars koraal, met daartussen kleine visjes in alle kleuren van de regenboog. Na de lunch op het bounty eiland Mantabuan, had de tweede snorkelstop minder mooi koraal te bieden, maar wel een schildpad én een octopus. Onze laatste stop was bij het eiland Sibuan, waar helaas veel plastic ronddreef en al was aangespoeld. Peet mocht even freestyle duiken (met de gastank onder z'n arm, waar we vooral niks over mochten zeggen) en spotte zowaar een lionfish! Eenmaal weer aan wal hebben we na stevig onderhandelen (waarbij de verkoopster zelf de laagste prijs bood) een mooie waterdichte tas gekocht, want er stond nog een snorkeldag op het programma.

Dit keer was het eiland Mabul de bestemming, waar we echt ogen tekort kwamen om al het verschillende sealife te spotten. Alleen tijdens de eerste duik spotten we al 6 schildpadden! Plus verschillende soorten pufferfish, prachtig gekleurde angelfish, Nemo families, tal van verschillende kleine koraalvisjes en zelfs een dikke aal. Vlak voordat we de boot weer opklommen, zwom ik per toeval over een reuzenschildpad heen van wel 1.50m; wow. Als dat in beweging komt ben je wel even onder de indruk! En nog verrassend snel ook. Na de tweede snorkelstop, waar we vooral werden lekgeprikt door kwalletjes, bleek de derde stop gelukkig de mooiste te zijn van allemaal. We zagen maar liefst 17(!) schildpadden, die zo relaxed waren dat ze op een armlengte naar de oppervlakte kwamen om luchtje te scheppen, echt fantastisch om te zien! Het koraal was hier nog fleuriger en uitbundiger en we kwamen tijd en ogen tekort om alles in ons op te nemen. We zagen prachtige roggen met felblauwe stippen, een flatheaded crocodile fish die verscholen lag in het zand, diepblauwe triggerfish met wapperende vinnen, overal zee-egels en blauwe en roze zeesterren, grote felgekleurde papegaaivissen en nog heel veel meer. Maar het leukste was nog wel om tussen de scholen sardientjes te zwemmen! We baalden er dan ook behoorlijk van toen we weer aan boord moesten.

Na een legendarische karaoke avond met alleen maar Chinezen, gingen we op weg naar onze allerlaatste stop: Kota Belud. Kleine groene eilandjes met witte strandjes aan een turquoise blauwe zee in the middle of nowhere. Ons hotel bestond uit vier hutjes op een heuvel, met uitzicht op al dat moois en op de achtergrond zelfs Mount Kinabalu. Bikini aan en de hangmat in op het strand, heerlijk! Onze activiteiten beperkten zich tot een beetje snorkelen, naar een privé strandje klauteren over de rotsen en, in Peter's geval, het platslaan van de lokale Speedy Gonzales spin in ons hutje (ik stond uiteraard veilig buiten met de deur stijf dicht geklemd). We aten wat de pot schafte (BBQ!), hadden alleen stroom wanneer de zon scheen, spotten een hoop Nemo families & één vrijgezel met snorkelen (die dapper in de verdediging gingen wanneer je te dichtbij kwam), en kregen een semi-permanent visgraat motief in onze rug van de doorgebrachte tijd in de hangmat. Kortom: een heerlijk relaxte afsluiter van een topvakantie!