Kinabatangan river & Danum Valley

Na een vlucht naar Kota Kinabalu en vervolgens Sandakan, konden we met een busje op weg naar Sepilok. Hier bevindt zich een grote opvang waar wees-orang oetans kunnen opgroeien en uiteindelijk weer worden uitgezet in het wild. Ze zijn wel wat ondeugend, want als je een rugzak bij je hebt, komen ze achter je aan om 'm af te pakken! Gewapend met alleen onze camera gingen we eerst langs de nursery. Hier worden de kleintjes (tot 8 jaar oud) intensief verzorgd, omdat ze op deze leeftijd nog moeten leren hoe ze moeten overleven in de jungle en nog volledig afhankelijk zijn van hun moeder. Hilarisch om te zien hoe ze oefenen met klimmen en slingeren.Daarna worden ze 'los' gelaten in het park (42 ha), waar ze zelf eten moeten zoeken maar ook worden bijgevoederd op een voederplatform. Hier mochten we van dichtbij kijken tijdens voedertijd, waar bij aankomst al een orang oetan rechtop stond te eten met de typische houding van een oud mannetje; burgemeestersbuikje vooruit en lekker ingezakt een banaantje oppeuzelen. Een makaak aasde op z'n maaltje, maar daar was hij totaal niet van onder de indruk. Al gauw kwam er een tweede bij, die wat angstiger was aangelegd en af en toe snel naar beneden schoot om wat lekkers te pakken, om vervolgens weer snel omhoog te klimmen. Grappig om te zien hoe menselijk ze zich kunnen gedragen! Op weg naar de Sun bear opvang kwam er plotseling een orang oetan zo over het pad geslingerd, op nog geen 5 meter afstand; heel gaaf! Sun bears zijn schattige kleine zwarte beertjes die termieten en fruit eten en helaas bedreigd worden omdat ze als baby bij hun moeder vandaan worden geplukt als huisdier. Wel erg leuk om deze dieren ook even te zien!

Vervolgens weer het busje in richting de Kinabatangan rivier, waar we op riviercruise zouden gaan. Onze slaapplaats bleek veel luxer dan verwacht, met zelfs een regendouche! Dat was onverwacht lekker relaxen. Tegen zonsondergang sprongen we in een bootje om wildlife te spotten langs de oevers. Daar hoefden we niet lang op te wachten, want we zagen al gauw hele families makaken en zelfs een wilde orang oetan, hoog in de boom. We vaarden door naar een wat smaller stuk, met echt tientallen makaken langs het water; totaal niet bang, terwijl ze maar op een armlengte afstand zaten. Er zijn touwen over het water gespannen zodat de aapjes naar de overkant kunnen; erg leuk om te zien! We spotten ook nog een stelletje rhinoceros hornbills, grote zwarte vogels met prachtige gekleurde snavels, die vooral vliegend indrukwekkend zijn. Geslaagde eerste trip dus! De nightwalk 's avonds viel helaas wat minder in de smaak; behalve een hoop modder en muggen zagen we alleen een slapend vogelstelletje op een tak. 's Ochtends zaten de makaken zelfs bij ons in het restaurant, voor we stroomopwaarts vertrokken op zoek naar krokodillen. We zagen wel wat kleintjes (tot 50cm), maar niet de 'mama' helaas. 's Avonds hadden we meer geluk en zagen we er één van wel anderhalve meter en konden we zelfs een grote neusaap afvinken van ons lijstje. Daarna was er een heuse culturele avond, waarbij vooral de toeristen voor aap werden gezet. Het was wel echt lachen: met z'n allen in een kring staan om zogenaamde lokale dansjes uit te voeren (oftewel: doe een vogel en een olifant na), een veredelde linedance en als klap op de vuurpijl: limbo! Waar wij als stijve harken natuurlijk keihard werden uitgelachen.

Onderweg naar de volgende locatie kregen we weinig van de omgeving mee; we lagen allebei te tukken. Het uitzicht bestaat (helaas) alleen maar uit palmolie plantages, eeuwig zonde van dat prachtige regenwoud. Gelukkig waren we op weg naar Danum Valley: een primary rainforest of het 'oer-regenwoud'. Helaas sliepen we wel -gescheiden- in een 48-persoons dorm, even wennen! Onderweg naar onze kamers dacht ik een olifantje te spotten, want ik zag een zwaaiend staartje in de bosjes. Helaas...een wild zwijn. Tijdens onze eerste hiking hadden we meer geluk: een orang oetan moeder met baby in de boom, heel dichtbij! Echt fantastisch om te zien. Tijdens de nightwalk die avond gingen we meteen de jungle in, dus ik hield m'n hart vast voor spinnen. Gelukkig zagen we de tarantula pas later op een boom, toen we weer veilig op de weg stonden. Ook een boomkikker, mousedeer, vlinders en wat slapende blauwe vogeltjes kwamen voorbij. Tot grote vreugde van onze gids zagen we zelfs een slow Lori, een soort kleine luiaard, die blijkbaar erg moeilijk is om te spotten. De volgende dag stond er een serieuze hike op het programma: 6km naar de rhino pool, wat in deze temperaturen een aardige uitdaging is. Het leek alsof we met kleren en al in het water waren gesprongen, en dat na 10min! De gids had nog niet gezegd dat we vandaag niet veel wildlife zouden zien of we zagen maar liefst 2 orang oetans in de boom, wat een mazzel! Echt bijzonder om tussen de enorme bomen van soms wel 500 jaar oud te lopen, die wel tot 100m hoog kunnen worden. Eindelijk hoorden we geplons vanachter de bomen en konden ook wij een frisse duik nemen. Een idyllisch watervalletje en een kraakheldere poel: verkoeling! We hingen onze drijfnatte kleren te drogen aan een liaan, en sprongen in het water, waar er door de visjes aan je geknabbeld werd zodra je stilstond; aardig wat aqua aerobics dus. Op de terugweg was de verkoeling al gauw ver te zoeken, maar zagen we wel gibbons, dus dat maakte de tropische temperaturen wel weer goed. Die avond stonden we een uur lang te wachten op een vliegende eekhoorn, die besloot weer terug te vliegen naar z'n nest; je kunt niet alles hebben. We moesten ons ondertussen maar vermaken met het verwijderen van bloedzuigers (ik had er die middag al eentje van m'n buik moeten trekken), die zich massaal aan onze leech-socks hadden vastgezogen. We hadden wel de grootste lol toen bleek dat we ook op 'jeep-safari' gingen: vier keukenstoelen vastgebonden in de laadbak van een jeep. We zagen niet veel nieuwe dieren (behalve de civet kat en flying lemur), maar de rit op zich was al een feestje. Vooral Peet moest zich goed vasthouden, want die kon zo over het randje kukelen (en viel ook een beetje in slaap). Onze laatste ochtend in Danum Valley ging om half 5 de wekker: op tijd voor de zonsopgang. Helaas was het bewolkt, dus lang niet zo spectaculair als anders. Maar: we waren allang blij dat we niet hoefden te lopen; we zijn wel toe aan een beetje strand!