Cartagena, Tayrona & Minca

We beginnen onze reis in Cartagena: een kleurrijk klein stadje aan de kust, waar de Spaanse overheersing er nog aan alle kanten vanaf spat. Dit is een koloniaal stadje zoals je hem voor ogen hebt: overal charmante balkonnetjes, fleurige bloemen, vrolijke muziek en een drukte van jewelste op straat. Met name het oude centrum, waar nog een dikke stadsmuur omheen staat, is erg sfeervol. Het is dan ook daar waar we een leuk hotel hebben geboekt in een historisch pand (wat dan helaas ook betekent dat we moeten lopen naar de vierde verdieping), met een kleine binnentuin waar de balustrades vol hangplanten op uitkijken. Het klimaat is hier tropisch, wat betekent dat het 's ochtends zonnig is en heet, maar dat 's middags de donkere wolken samenpakken en je een flinke stortbui kan verwachten. We startten met het lelijkste fort aller tijden: Castillo de San Felipo de Barajas. Dit bouwwerk is het grootste fort dat de Spanjaarden overzees hebben gebouwd en is nogal een militair kunststukje; een generaal met nog maar één arm, been én oog (dit verzin je niet) heeft er zelfs met 2500 slecht getrainde soldaten een aanval van 25.000 Britten en hun 186 schepen afgeslagen. Je mocht de tunnels in die letterlijk konden worden gebruikt om de grond onder de vijandelijke voeten vandaan te blazen en er stonden een aantal antieke kanonnen opgesteld. Na een verkoelende cerveza gingen we op zoek naar het Palacio del Inquisicion, waar de Spaanse inquisitie huishield onder de ketters, heksen en verraders. We waren wel toe aan een kop koffie na de martelwerktuigen, galg en guillotine, en kwamen per toeval in een prijswinnend zaakje terecht. Hier wordt de koffie dan ook niet met een Senseo gemaakt, maar via verschillende ingenieuze methodes (je mag zelf kiezen), waaronder een soort vacuüm bol en een cold drip die er 22(!) uur over doet om een kan te vullen. Leuk om te zien!

Vamos à la playa! Met een collectivo vertrokken we richting Tayrona, waar zich de mooiste stranden van de Caribische kust bevinden. We kregen de nagesynchroniseerde Creed dos op tv, maar het was leuker om naar het veranderende landschap te kijken; van mangrove naar droog en dor, tot een cactusvallei met zulke grote cactussen dat ze gerust door konden gaan voor een boom, en uiteindelijk de tropische kust met veel groen en palmbomen. We werden langs de kant van de weg gedropt en gewezen op een zandpad wat naar ons strandhotel moest leiden. We hesen net de tassen op de schouders, toen we op de rug werden getikt door een meneer op een crossmotor. Of we achterop wilden springen! Tassen op het stuur, goed vasthouden en lekker stuiteren totdat we bij ons idyllische hotel arriveerden. We slapen in een veredelde tent, maar die staat wel in een fleurige tuin en je loopt zo het strand op met een fantastisch uitzicht; echt een tropisch paradijsje! De afgelopen 5 dagen heeft het non-stop geregend, maar voor ons schijnt heerlijk de zon. We verdoen onze tijd dan ook voornamelijk met chillen in de hangmat, zwemmen, bodyboarden, spelletjes spelen, biertjes drinken en een beetje wandelen over het strand. Heerlijk!

De strandtijd vloog voorbij en voor we het wisten stapten we weer achter op de motor richting onze volgende bestemming: Minca. De motortaxi was ons wel goed bevallen, dus deze bracht ons dit keer helemaal richting eindbestemming. We kregen zelfs een helm op, al zat de mijne zo los dat ik 'm met één hand vast moest houden, dus dat was meer voor de sier. Die helm deed wel goed dienst als regenmuts, want we kregen twee flinke stortbuien op ons kop. Er kwam zoveel water naar beneden zetten dat we zelfs moesten schuilen. De tassen werden haastig ingepakt en wij kregen een kopje koffie (het blijft toch Colombia), terwijl we wachtten totdat de zon weer tevoorschijn kwam. Eenmaal in Minca moesten we overstappen op een andere (sterkere) motor, want ons hostel lag op een berg en daar ging alleen een modderpad naartoe. Omdat het zoveel geregend had, was dat behoorlijk glibberen en glijden. Maar 3 kwartier later stonden we dan toch heelhuids op de berg: wát een uitzicht! We keken uit over de jungle, met enorme bamboestruiken en heel veel vogels, en aan de andere kant de vallei met in de diepte de stad. Aan de valleikant is een enorm net gespannen, waar je perfect van het uitzicht kunt genieten. Ook hier is het 's ochtends zon en 's middags regen, dus we vertrokken de volgende ochtend op tijd voor onze hike. Eerst een stukje klimmen richting het uitzichtpunt los Pinos, waar een heerlijk kopje koffie op ons wachtte. Helaas was er inmiddels al zoveel bewolking dat we in een volledig witte wereld rondliepen, dus weinig uitzicht. Vanaf daar was het alleen nog maar afdalen, richting de waterval. Het weer zat gelukkig erg mee, dus op wat spetters na hebben we zelfs onze schoenen droog weten te houden. De waterval was niet zo spectaculair, maar we hadden wel een mooie indruk gekregen van het gebied en daalden het laatste stukje nog af naar Minca, op de voet gevolgd door onze nieuwe viervoeter vrienden. Na een welverdiend biertje weer met de motor omhoog en toen konden we ons opmaken voor de nacht in de cabana: een klein hutje waar één muur uit ontbrak, met uitzicht op de vallei. Lekker kamperen dus! Niet gek dat we al om half 5 wakker waren van het zonnetje én alle kwetterende vogeltjes. Maar het uitzicht was fantastisch! Nu terug naar de bewoonde wereld en op naar Medellin.

Foto's volgen op Facebook!